این جمله را اگر مسوولی در کشوری دیگر عنوان می‌کرد، جای تعجب نداشت، اما اینکه کسی در ایران چنین می‌گوید، عجیب است. در یک بازار با شرایط طبیعی عرضه و تقاضا و دارای رقابت، مشتری می‌تواند از بین موارد متعدد، خودرویی با سطح قیمتی متناسب (نسبت به قدرت خرید خود) خریداری کند و اصلاً هم نیازی نسیت کسی در این مورد توصیه‌ای به او بکند.

به عنوان مثال، در بازار خودرو همین همسایه شمال غربی (ترکیه)، با توجه به وجود برندها و محصولات مختلف با سطح کیفی و قیمت متفاوت، بسیاری از شهروندان دستشان برای خرید محصولی متناسب با قدرت خریدشان، باز است. از طرفی، سرانه درآمد و قدرت خرید شهروندان نیز در سطح نسبتاً مناسبی (حداقل در مقایسه با ایران) قرار دارد، ضمن اینکه بازار خودرو نیز پی در پی گرفتار نوسان و طوفان قیمت (به ویژه ناشی از اتفاقات کلان سیاسی و اقتصادی) نمی‌شود.

بنابراین در کشوری مانند ترکیه، چین، آلمان و...مسوولی نمی‌گوید "اگر خودر گران است، نخرید"، چون ساز و کار تولید، عرضه و رقابت در بازار خودرو آن‌ها معمولاً در روالی طبیعی قرار دارد و نیاز به توصیه‌هایی از این دست نیست. در بازار خودرو ایران اما داستان متفاوت است، چه آنکه در این بازار با انحصار دو غول خودروساز دولتی مواجهیم، واردات ممنوع است و رقیب خارجی نیز به چشم نمی‌آید و با توجه به شرایط تورمی کشور، قیمت‌ها فاصله‌ای بسیار زیاد با قدرت خرید بسیاری از شهروندان دارند.

در این اوضاع و احوال، عملاً حق انتخاب چندانی برای ایرانی‌ها در بازار خودرو نمی‌ماند که آنها بخواهند فلان محصول را نخرند و آن یکی را بخرند. بهتر است رییس شورای رقابت به این پرسش پاسخ دهد که "مگر در بازار خودرو کشور رقابتی سنگین با حضور برندهای مختلف داخلی و خارجی وجود دارد که مشتری بین قیمت این خودرو و آن خودرو بماند و حق انتخاب گسترده‌ای داشته باشد". شیوا خود بارها گفته دلیل حضور شورای رقابت در قیمت گذاری خودرو، انحصاری بودن بازار است، اما حالا می‌گوید خودرو اگر گران است نخرید، گویی درباره بازار دیگری صحبت می‌کند. وقتی واردات ممنوع، بازار در انحصار و قیمت بالاست، آیا برای مشتری ایرانی که نیاز به خودرو دارد، چاره‌ای می‌ماند جز اینکه از بین همین خودروهای گران و کم کیفیت، یکی را انتخاب کند؟