علیرضا رزم حسینی در جلسه آخر هفته گذشته خود با قطعه‌سازان، گفته که "شرکت های توانمند قطعه‌ساز از طریق ترکیب شدن با یکدیگر می توانند کنسرسیومی برای تولید خودرو تشکیل داده و روی فناوری و نوآوری کار کنند."

وی همچنین از لزوم کاهش تصدی گری دولت در خودروسازی صحبت به میان آورده و تاکید کرده که ایجاد کنسرسیوم مسیری برای کاهش هزینه‌های دولت در صنعت خودرو است. اظهارات رزم حسینی در حالی است که با توجه به تاکید فراوان وی بر لزوم شکست انحصار خودروسازان بزرگ کشور، گمان می رفت وزارت صمت برنامه های جدی تر و کارآمدتری برای تحقق این هدف دارد. ضعف رقابت در بازار خودرو و سلطه ایران خودرو و سایپا بر آن، مسئله ای نیست که بر کسی پوشیده باشد، بنابراین اینکه وزیر صمت همواره آن را گوشزد می کند، به تنهایی دردی را دوا نخواهد کرد. وزارت صمت و رزم حسینی اگر می خواهند به واقع با انحصار خودرو مقابله و ایجاد رقابت کنند، بهتر است به دنبال راهکارهایی علمی تر و کارآمدتر باشند، راهکارهایی که بعید است تشکیل کنسرسیوم آن هم از سوی قطعه سازان، جزو آنها به حساب بیاید.

قطعه سازان سال هاست در امور داخلی خود نیز مانده اند و وابستگی شدید آنها به خودروسازان داخلی بر کسی پوشیده نیست. ضعف تکنولوژی و فناوری، خساست در سرمایه گذاری و همچنین روحیه انحصارطلبی، از جمله مسائلی است که خودروساز شدن قطعه سازها را زیر سوال می برد. از طرفی، وقتی دولت همچنان در ایران خودرو و سایپا سهم و نقش دارد، تشکیل قطب جدید تولید خودرو توسط قطعه سازان و توسعه آنها، چگونه تحمل خواهد شد؟ آیا همین وزارت صمت که به قطعه سازان برای خودروساز شدن بفرما زده، قد علم کردن آنها در برابر ایران خودرو و سایپا را بر می تابد؟ بنابراین به نظر می رسد دولت و صمت قبل از دعوت از قطعه سازان برای خودروساز شدن، بهتر است ابتدا فکری به حال سهام شان در ایران خودرو و سایپا بکنند، بعد (اگر نیاز به دخالت بود) به دنبال ایجاد رقیب برای آنها باشند. البته به نظر می رسد با خروج دولت از خودروسازی و فراهم شدن شرایط لازم و کافی برای حضور رقبای داخلی و خارجی در کشور، بازار خودرو بدون دخالت دولت نیز در مسیر رقابتی شدن قرار خواهد گرفت.