علاقه مجلسی ها به تحقیق و تفحص از خودروسازی بر کسی پوشیده نیست، چه آنکه آنها طی سال های گذشته چند بار اقدام به این کار کرده اند. هرچند تحقیق و تفحص حق مجلس است و خودروسازی ایران نیز حواشی و نقاط تاریک کم ندارد، با این حال پرسش اینجاست که نتیجه این همه تحقیق و تفخص از این صنعت تا به امروز چه بوده است؟ کدام گره از خودروسازی کشور با تحقیق و تفحص های قبلی مجلس باز شده که بخواهد با این یکی باز شود؟
نکته دیگر اینجاست که برخی گزارش های مجلس در قالب تحقیق و تفحص از خودروسازی اتفاقا بد از آب در نیامده و صرفا به قصد مچگیری نیز نبوده اند، با این حال هیچکدام از آنها مورد پیگری و پیگرد قرار نگرفته اند. به عنوان مثال گزارش تحقیق و تفحص از خودروسازی در مجلس قبل، به اذعان فعالان صنعت خودرو بهترین و بی غرض ترین گزارش در این سال ها بوده که به ریشه یابی ناکارآمدی صنعت خودرو کشور پرداخته است.

این در حالی است که وقع چندانی به گزارش موردنظر گذاشته نشد و هم اکنون در بایگانی مجلس خاک می خورد. حال که مجلس فعلی نیز سودای تحقیق و تفحص از خودروسازی را در سر دارد، آیا بهتر نیست همان گزارش قبلی را پیگیری و در راستای رفع چالش های خودروسازی (طبق آنچه در گزارش موردنظر آمده بود) اقدام کنند؟
برای گزارش های قبلی به خصوص گزارش مجلس دهم هزینه و وقت فراوانی صرف شده، بنابراین تحقیق و تفحص جدید، وقت و هزینه ای دیگر را می طلبد که شاید واقعا نیازی به آن نباشد. نکته دیگر اینکه از زمان ارائه گزارش قبلی مدت زیادی نگذشته و بعید است در این مدت چالش های کلی خودروسازی کشور تغییر خاصی کرده باشد، که تحقیقی جدید و تفحصی نو را بطلبد. اصلا گیریم که مجلس یازدهم نیز تحقیق و تفحصی به نام خود به یادگار گذاشت، وقتی کسی وقعی به نتایجش نمی گذارد، چه نیازی به آن است؟ آیا بهتر نیست مجلسی ها به جای تحقیق و تفحص، به فکر حل چالش های کلی و اساسی خودروسازی که عیان هستند، بپردازد؟