خودرونامه|معاون اول رئیس جمهوری گفت: «به هیچ وجه به دنبال افزایش قیمت نیستیم بلکه دنبال راهکاری هستیم که مردم یک اطمینان بیشتری برای تأمین سوخت خود و حمل ونقلشان داشته باشند.»

آقای جهانگیری دلار ۴۲۰۰ کم بود، اومدید سراغ بنزین؟ قیمت عمده فروشی بنزین لیتری ۴۰۰۰ تومنه. حتی اگر قیمت عمده فروشی رو هم ملاک بگیریم، یعنی از هزینه حمل و نقل و هزینه جایگاه هم بگذریم، دست کم سالی «۱۰۰ هزار میلیارد تومن» یارانه در قیمت بنزین مستتره.
حدود «۱۰۰ هزار میلیارد تومن» یارانه دیگه در قیمت گازوییل مستتره.

این در حالیه که یارانه ماهی ۴۵ هزار تومن، سالی «۴۰ هزار میلیارد تومن» برای دولت هزینه داره، یعنی پنج برابر یارانه نقدی، یارانه به بنزین و گازوییل می‌دیم. درآمد مالیاتی دولت هم فقط کمی بیشتر از «۱۰۰ هزار میلیارد تومنه». یعنی دولت تقریبا دو برابر درآمد مالیاتی، به بنزین و گازوییل یارانه می‌ده؛ حالا گازطبیعی، مازوت، نفت‌کوره، آب و برق و ... بماند.

آقای جهانگیری، بخشی از «۲۰۰ هزار میلیارد تومن» یارانه مستتر در قیمت بنزین و گازوییل، از محل قاچاق سوخت، بین کشورهای همسایه توزیع میشه، بخشی هم بخاطر سیگنال غلط به مصرف کننده اسراف میشه. بعد شما افتخار می‌کنید که قیمت بنزین رو افزایش نمی‌دید؟

اگر همین «۲۰۰ هزار میلیارد تومن» یارانه مستتر رو حتی پنجاه-پنجاه بین خزانه دولت و سازمان هدفمندسازی یارانه‌ها توزیع کنید

یکم، دولت می‌تونه تمام بدهی خودش به پیمانکارها رو بده؛

دوم، از سال بعد میشه بودجه سالانه رو بدون درآمد نفتی بست، و برای درآمد نفتی، بطور کامل مدل نروژ رو اجرا کرد، چرا که درآمد غیرنفتی دولت دو برابر میشه؛

سوم، قاچاق سوخت متوقف می‌شه و ما دیگه به کشورهای منطقه یارانه نمی‌دیم؛

چهارم، میشه یارانه هدفمند رو بدون فشار اضافه به خزانه افزایش داد؛

پنجم، یک بازتوزیع عادلانه ثروت در جامعه صورت می‌گیره، چرا که در دهک ثروتمند هزینه بیشتر میشه، ولی در دهک محروم یارانه بیشتر میشه؛

ششم، با «۱۰۰ هزار میلیارد تومن» میشه به جنگ ریزگردها رفت، میشه پروژه‌های شیرین سازی آب اجرا کرد، میشه به عمران مناطق محروم پرداخت.

آقای جهانگیری! اسراف، منابع کشور رو هدر میده. در این چهل سال، قیمت‌های دستوری، به مصرف‌کننده و تولید‌کننده سیگنال غلط داده‌اند. علم اقتصاد به ما یاد میده چه جوری با ابزار بازار، و مدیریت «شکست‌بازارها»، اسراف رو حداقل کنیم تا زندگی مرفه‌تری داشته باشیم.

آقای جهانگیری! این راهکاری که بدنبالش هستید چیه؟
صد سال پیش شوروی روی ریل «سیاستگذاری غیرقیمتی» قرار گرفت، در حالیکه آمریکا ریل «سیاستگذاری قیمتی» رو برگزیده بود. آخر عاقبت «سیاستگذاری غیرقیمتی» رو دیدیم.
آزموده را آزمودن خطاست! دست کم در بازار انرژی، بجای خط و نشانهای توخالی، از جنس دلار ۴۲۰۰، یکبار هم علمی برخورد کنید. قیمت‌گذاری رو رها کنید و ظرفیت سیاستگذاری دولت رو معطوف «شکست‌بازارها» بکنید.


منبع: وقایع اقتصادیه