خودرونامه| چند روز پیش یکی از مجریان مطرح صدا و سیما تماس گرفت و از من خواست تا در پی بسته شدن سایت فروش خودروسازان چند کارشناس منتقد را به او معرفی کنم.

🔹نام چند نفری را که می شناختم به زبان آوردم اما مجری گفت همه این افراد مشاور خودروسازان هستند و نمی توانند روش فروش خودروسازان و رفتار آنان را در بازار خودرو نقد کنند!

🔹خوب که فکر کردم متوجه شدم تقریبا نمی توانم شماره یک کارشناس خبره و بیطرف را در گوشی موبایلم پیدا کنم تا در تلوزیون حاضر شود و نقدی منصفانه به رفتار خودروسازان داشته باشد!

🔹سبب چیست؟ چرا صنعت خودرو را کسی نمی تواند نقد کند؟ چرا خودروسازان در قبال نقدهای رسانه ای و کارشناسی ایزوله شده اند؟ آیا لابی سنگین آنان در سیاستگذاری، تصمیم سازی و قانونگذاری کار را به جایی رسانده که حتی یک استاد دانشگاه و فعال رسانه ای نتواند نقدی جامع به آنان داشته باشد؟

🔹با یک حساب سر انگشتی متوجه شدم که پس از رسانه ها و سایت های ورزشی، رسانه های خودرویی ار نظر کمی رکورددار هستند اما تقریبا هیچ کدام از آنان نقدی به سیاستگذاری های کلان صنعت خودرو وارد نمی کنند!

🔹ایزوله کردن خودروسازان در مقابل رسانه ها و جامعه کارشناسی سبب شده تا امروز در نقطه ای قرار بگیریم که صنعت خودرو کشور به رغم بهره بردن از تمام حمایت های حکومتی و تعرفه ای همچنان یکی از پر مساله ترین صنایع کشور باشد تا جایی که اقتصاددانان مستقل از این صنعت به عنوان سیاه چاله های بانکی یاد می کنند. بدین معنا که هرچه نظام بانکی کشت می کند خودروسازان به دلیل شبکه وسیعی که ایجاد کرده اند برداشت می کنند.

🔹امروز کمتر رسانه ای دیده می شود که به نگاه از بالا به پایین آنان و غالب کردن محصولات کم کیفیت و قدیمی شان نقدی وارد کند.

🔹خودروسازان و لابی قدرتمند آنها گویی در همه جا حضور دارند از تعیین تعرفه ها گرفته تا قیمت گذاری ارز. اقتصاد ایران را به اسارت خود درآورده اند و محیط زیست را به چالش کشیده اند. لابی آنان کار را به جایی رسانده که حتی رئیس سازمان حفاظت از محیط زیست اعلام می کند، زور رئیس جمهور هم به خودروسازان نمی رسد!

علیرضا بهداد