با اعلام معاون امور صنایع وزارت صنعت،معدن و تجارت، در صورت فراهم شدن شرایط، میزهای ساخت داخل قطعات خودرو که به دلیل شیوع ویروس کرونا متوقف شده بود، از سر گرفته خواهد شد. میزهای داخلی سازی خودرو بخشی از پروژه وزارت صمت در دوران مسوولیت رضا رحمانی در این وزارتخانه است که قرار بود طی آن، بخشی از قطعات موردنیاز صنعت خودرو ساخت داخل شود.

با آغاز تحریم های سخت ایالات متحده آمریکا علیه خودروسازی ایران، ارتباط صنایع خودرو و قطعه کشور با خارج بسیار محدود و در مواردی حتی قطع شد. همچنین بیشتر خودروسازان خارجی نیز از ایران رفتند و ایران خودرو و سایپا و حتی برخی شرکت های بخش خصوصی نیز که با چینی ها کار می کردند، عملا تنها ماندند. مجموع این اتفاقات سبب شد تامین قطعات از خارج و حتی در داخل (به دلیل مشکلات اقتصادی ناشی از تحریم) به مشکل بخورد و تیراژ در حد بالایی افت کند. با توجه به اینکه تحریم ابعاد وسیع تری داشت و فقط خودروسازی را شامل نمی شد، وزارت صمت تصمیم گرفت با راه اندازی تهضت داخلی سازی، از وابستگی برخی صنایع داخلی به  خارجی ها بکاهد. در این بین، خودروسازی با توجه به گستردگی زیاد و اینکه صنایع دیگری را نیز به دنبال خود می کشاند، عملا در اولویت وزارت صمت برای اجرای پروژه داخلی سازی قرار گرفت و خودروسازان و به نوعی قطعه سازان ملزم به شرکت در نهضت ساخت داخل شدند. بر این اساس، وزارت صمت برگزاری پنج میز داخلی سازی قطعات را برای سال 98 هدفگذاری کرد تا به واسطه آنها، ضمن تامین برخی قطعات موردنیاز خودروسازی، تیراژ را افزایش داده و همچنین ارزبری صنعت خودرو را کاهش دهد. بنابر آخرین آمارهای ارائه شده از سوی وزارت صنعت،معدن و تجارت، طی سال 98 در مجموع سه میز داخلی سازی برگزار شد که طی آنها ظاهرا بالغ بر 100 قطعه به ساخت داخل رسیده و یا در جریان بومی سازی است. وزارت صمت همچنین اعلام کرده با تحقق داخلی سازی برنامه ریزی شده در سه میز موردنظر، بیش از 282 میلیون یورو صرفه جویی ارزی حاصل خواهد شد. این اما در حالی است که عدم برگزاری تمام پنج میز داخلی سازی موردنظر وزارت صمت تا به امروز، حکایت از چالش های این طرح  و ابتر ماندن آن دارد. هرچند معاون امور صنایع وزارت صمت می گوید شیوع ویروس کرونا سبب ابتر ماندن نهضت داخلی سازی شده، با این حال بعید به نظر می رسد کرونا تنها دلیل کندی این پروژه باشد. از همان ابتدای شکل گیری نهضت داخلی سازی، قطعه سازان (به عنوان بخش خصوصی) به نوعی با اکراه در این پروژه شرکت کردند و حتی برخی شرکت های قطعه ساز اصلا در آن حضور نیافته یا بسیار محدود عمل کردند. اینکه چرا قطعه سازان با وجود بی میلی، در نهضت داخلی سازی شرکت کردند، می تواند به ارتباط مالی آنها با خودروسازان مربوط باشد. در واقع ازآنجاکه دست قطعه سازان به نوعی زیر ساطور خودروسازها است و شرکت های خودروساز هم گوش به فرمان وزارت صمت، بیشتر آنها (قطعه سازان) عملا چاره ای جز شرکت در نهضت داخلی سازی نداشتند. شرکت در این نهضت علاوه بر اینکه سرمایه گذاری می طلبید، مشوق خاصی هم به دنبال نداشت، ضمن آنکه از نظر قطعه سازان و حتی خودروسازان، تولید داخل برخی قطعات اصلا اقتصادی نبود. با توجه به این چالش ها، طبعا ادامه نهضت داخلی سازی در سال جاری با اما و اگرهایی همراه خواهد بود و ممکن است اهداف آن در حد انتظار وزارت صمت محقق نشود. بنابراین اگر قرار است نهضت داخلی سازی در سال جدید نیز در مسیری هموار ادامه یابد، بهتر است وزارت صمت فکری به حال رفع چالش های موجود بکند، وگرنه همکاری لازم و کافی از سوی خودروسازان و قطعه سازان انجام نخواهد شد.