۲. مدیران خودروسازی را فرا بخواند تا در جریان چالش‌ها و مشکلات تولید قرار بگیرد. در ادامه نیز با مشورت و همفکری افراد متخصص و کارشناس، برای حل چالش‌ها برنامه‌ریزی کند.

۳. شورای سیاست‌گذاری خودرو را احیا کند تا تصمیمات کلان صنعت خودرو در این شورا با نظر اهالی این صنعت اتخاذ شود.

۴. قیمت کارخانه‌ای خودروهای داخلی را بر اساس آنالیز هزینه تمام شده، اصلاح کند تا خودروسازان به بهانه زیان‌دهی، کیفیت و تولید را کاهش ندهند.

۵. در سیاستِ قیمت‌گذاری تجدیدنظر کند. حتی‌الامکان سیاستِ قیمتِ دستوری را بردارد و قیمت خودرو را به نظام عرضه و تقاضا بسپارد.

۶. تکلیف سهام دولتی ایران‌خودرو و سایپا را مشخص کرده و اعلام کند آیا قصدِ واگذاری آنها را دارد یا طبق قانون، چون این سهام زیر ۲۰ است، همچنان آن را حفظ خواهد کرد.

۷. در صورت حفظ سهام دولتی ایران‌خودرو و سایپا، حدود اختیارات وزارت صمت و سازمان گسترش را در خودروسازی ها مشخص کند.

۸. عملکرد مدیران عامل فعلی ایران‌خودرو و سایپا را بررسی کند و اگر صلاح را در تغییر می‌بیند، افراد متخصص و همسو را جایگزین آنها کند. اگر هم عملکرد و دیدگاه مدیرانِ عاملِ فعلی را قبول دارد، به آنها این اطمینان را بدهد که مورد حمایت مشروط وزارت صمت هستند تا تمرکزشان روی اداره ایران‌خودرو و سایپا باشد، درگیر ماندن و نماندن نشوند.

۹. در برنامهِ تولید با توجه به شرایط حاکم بر خودروسازی و توانایی شرکت‌ها، تجدیدنظر کند و به خودروسازان اجازه دهد تا خود بر اساس توانایی و ظرفیتِ قابل استفاده، برای تولید برنامه‌ریزی کنند.

۱۰. از خودروسازان "برنامه ارتقای کیفیت" را مطالبه کند و اجازه ندهد "کیفیتِ تولید" قربانیِ "کمیتِ تولید" شود.