به نظر می رسد، نبود رقیبی جدی در بخش خودروسازی و حمایت‌های بدون برنامه دولتی از این صنعت، عاملی شده تا انگیزه لازم برای خلق و حفظ رضایت در مشتریان به ‌اندازه کافی رشد نکند. این در حالی است که خودروسازان نیز از وضع موجود اظهار نارضایتی می‌کنند و از اینکه صنعت خودرو در جریانات سیاسی و اجتماعی ایران به ‌عنوان صنعتی انحصاری و تحت حمایت دولت، دیده می شود، نگران‌ هستند.آنها ترجیح می‌دهند مستقل از عملکردهای نظام سیاسی به روند فعالیت شان ادامه دهند. خودروسازی مزیتی است که نشانگر رشد و توسعه اقتصادی و فناوری کشورها  محسوب می‌شود. این صنعت، قطب بزرگ اقتصادی یک نظام سیاسی قوی به حساب می آید که می‌تواند در سایه تولید انبوه، علاوه بر تأمین نیاز داخل، فرصت و مزیت صادرات را هم فراهم کند. کوتاه اینکه خودروسازی در هر مملکتی، قلب تپنده و سازوکاری جهت تأمین منافع اقتصادی است. در مسیر ساخت خودرو در ایران اما چالش ها و مسائل زیادی ازجمله نبود فناوری به‌روز و مشکلات در تأمین قطعات با کیفیت و استاندارد دیده می‌شود. از طرفی برخلاف چالش های فراوان، خودروسازان مصمم‌تر از همیشه به فعالیت خود ادامه می‌دهند و از بازار نسبتاً خوبی نیز بهره‌مند هستند. تقاضای بالا برای خودرو داخلی باعث شده شرایط واگذاری و فروش و خدمات پس از آن، تحت تأثیر مالکان این صنایع باشد. یکی از دلایل پذیرش هر شرایطی برای دریافت خودرو از طرف مشتریان، نبود راه‌حل جایگزین و نیاز مبرم مصرف‌کنندگان به خودرو است. همین‌طور اختلاف قیمت‌ها در شرکت سازنده و بازار آزاد می‌تواند فرصت دلالی و سودآوری را برای علاقه‌مندان به سرمایه‌گذاری ایجاد کند. نمی‌توان این مهم را نادیده گرفت که نبود تهدیدات رقابتی جدی و وجود انگیزه لازم برای فروش و کسب درآمد بیشتر و البته حساسیت کم مشتری، بر نارضایتی شهروندان از خودروسازان اثر گذاشته است. در محیط پر ریسک و پررقابت جهان امروز خودرو و با وجود ایجاد انواع و اقسام مزیت‌های رقابتی توسط شرکت‌های بزرگ دنیا، مهم‌ترین پیام این است که با راهکارها، ساختارها، رفتارها و ابزارهای متعلق به دیروز نمی‌توان نسبت به موفقیت در آینده، پیروز شدن بر رقیب و رضایتمندی مشتریان امیدوار بود.

در شرایطی که خودروسازی محدود به چند تولیدکننده بزرگ‌ شده و تحت حمایت‌های بی‌دریغ دولتی فعالیت می‌کند و واردات ممنوع است و برنامه مشخص و زیرساخت قوی و فنّاورانه برای تولید در ایران وجود ندارد، این صنعت با همین سبک و سیاق به فعالیت خود ادامه خواهد داد. شهروندان نیز با وجود نداشتن رضایت قلبی، چاره‌ای جز تن دادن به این سیستم باری به هر جهت، ندارند. نبود نظارت صحیح بر نحوه قیمت‌گذاری، کیفیت خودرو و عدم وجود یک سیستم رقابتی قوی، اساساً به خودروسازی و مصرف ‌کنندگان آن آسیب رسانده است.از سوی دیگر، ورود خودروهای خارجی به کشور ممنوع شده، زیرا اعتقاد بر این است که خودرو خارجی یک وسیله لوکس و غیرضروری است و نباید برای آن هزینه داد. این مسئله، فرصت ایجاد یک بازار رقابتی عادلانه را از شهروندان ربوده است. حمایت‌های این‌چنینی چیزی نیست جز ایجاد شرایطی جهت تمکین مصرف‌کننده برای برآوردن نیازهایش در شرایطی که کالای باکیفیتی را نمی‌تواند دریافت کند.