نژادحسینیان ۷۵ سال پیش در تهران به دنیا آمد و در این دوران مسوولیت های مختلفی را پس از انقلاب به عهده گرفت. او طی سال‌های ۶۸ تا ۷۳ سکان هدایت وزارت صنایع سنگین را در دولت مرحوم علی اکبر هاشمی رفسنجانی در دست داشت و در سال‌های ۶۰ تا ۶۳ نیز وزیر راه و ترابری بود. نژادحسینیان همچنین طی سال‌های ۷۶ تا ۸۱ نیز به عنوان سفیر و نماینده دائم ایران در سازمان ملل متحد مشغول به کارشد.

از جمله اقدامات مهم نژادحسینیان در دهه ۷۰، تصویب قانون خودرو و همچنین آوردن پراید به ایران بود. خودش معتقد بود آمدن پراید به ایران، لطف خدا بوده و این محصول توانسته خودروسازی ایران را در دهه ۷۰ نجات دهد. نژادحسینیان سال‌ها پیش در گفت و گویی که با روزنامه دنیای اقتصاد انجام داد، از خاطراتش در خودروسازی به خصوص ماجرای قیمت گذاری و دعواهایی که بر سر ادامه تولید پیکان و پژو ۴۰۵ وجود داشت، گفت. می‌گفت آن اوایل اجازه تولید پژو ۴۰۵ را نمی‌دادند، چون آن را محصول طاغوت و مظهر تجمل گرایی می‌دانستند. او اما کار مهم دیگری نیز در دهه ۷۰ انجام داد و آن، آزادسازی قیمت خودرو بود. در گفت و گویش با دنیای اقتصاد می‌گوید " یکی از بزرگترین مشکلات ما در آن دوران، قیمت خودرو و اختلاف شدید نرخ کارخانه و بازار آن بود.

مثلاً طرف پیکان را ۱۸۰ هزار تومان از کارخانه تحویل می‌گرفت و اگر خیلی آدم خوبی بود، بلافاصله آن را یک میلیون و ۱۸۰ هزار تومان می‌فروخت. من وقتی اوضاع را این طور دیدم، به آقای‌هاشمی پیشنهاد دادم که چند نفر از خودرو فروشان خوب پایتخت (سمت سه راه سیروس) را انتخاب کنیم و روزی مثلاً پنج تا رنو ۵ به آنها بدهیم، منتها با قیمتی مثلاً ۳۰ هزار تومان زیر بازار. به هر کدام هم بیست سی هزار تومان می‌دادیم که نوسان قیمت خودرو ربطی به آنها نداشته باشد، چون فروشندگان خودرو عکس عمل می‌کردند و می‌گفتند اگر رنو ۵ را مثلاً یک میلیون و صد وهشتاد هزار تومان می‌خریم، پس باید یک میلیون و دویست هزار تومان بفروشیم، ولی ما گفتیم که آنها یک میلیون و صد و پنجاه هزار تومان بفروشند تا قیمت خودرو پایین بیاید. آقای ‌هاشمی گفت سر و صدایش را در نیاور و برو انجام بده. ما هم این کار را کردیم و خوشبختانه جواب داد."
نژادحسینیان در بخشی دیگر از گفت وگویش می‌گوید "همان زمان چند نفر در خود دولت به من می‌گفتند که عجب آدم بی عرضه‌ای هستی که اختلاف قیمت کارخانه و بازار را از بین برده‌ای. منظورشان رانت این ماجرا بود. آن زمان قیمت یکی از خودروهای پارس خودرو در کارخانه یک میلیون و هشتصد هزار تومان بود و در بازار یازده میلیون؛ بنابراین با یک امضای من به عنوان وزیر صنایع سنگین، نُه میلیون پول جا به جا می‌شد." او اما در آخر گفت و گویش تاکید کرد با همه تلاش‌هایی که برای خودروسازی شد، این صنعت حاصلی برای مملکت نداشت.