حال این پرسش پیش میآید که با این شرایط و اگر تحریمها لغو شوند، آیا خودروسازی کشور همچنان بدون خارجیها ادامه خواهد داد؟ در این مورد، سعید لیلاز کارشناس خودرو کشور معتقد است بازار خودرو باید تقسیم بندی داشته باشد و خودرویی که مصرف عمومی دارد باید در داخل تولید شود و خودرویی که مصرف کم دارد، باید از خارج بیاید. به گفته لیلاز، اگر فشارهای داخلی و سوءمدیریتها و ملاحظات داخلی وجود نداشت، خودروسازی ایران الان به رکورد قبل از تحریمها رسیده بود.
*به نظر میرسد خودروسازی ایران با وجود تحریم و در غیاب شرکای خارجی، راهش را میرود و روند تولید را هم بهبود داده است. خودروهای جدیدی نیز در همین دوران تحریم رو شدهاند، مانند تارا و شاهین. با این شرایط فکر میکنید صنعت خودرو بی نیاز به شریک خارجی است یا پس از لغو تحریمها باید به مشارکتهای خارجی بازگردد؟
درهای بازار خودرو ایران بالاخره به روی خارجیها باز خواهد شد، اما این موضوع به معنای ناامید شدن خودروسازان داخلی نیست. با خودروسازی صرفه جویی ارزی زیادی کردهایم و اگر بخواهیم به جای خودروهایی که میسازیم، وارد کنیم، این کار از جنبه تأمین ارزی امکانپذیر نیست. واردات یک تا دو میلیون دستگاه خودرو در سال بی معنی است، بنابراین پیش بینی میکنم با باز شدن بازار خودرو پس از لغو تحریم، ما هم شریک خارجی در خودروسازی خواهیم داشت و هم تملک خارجی. مثلاً در یک شرایط عادی به نظر میرسد ایران خودرو سهم پژو یا رنو یا دیگر خودروسازان خارجی میشود، هرچند کماکان به نام ایران فعالیت خواهد کرد. فرض کنید در بهترین سالها تولید خودروهای تجاری سنگین در ایران ۲۵ تا ۳۰ هزار دستگاه در سال بوده است؛ اصلاً ایران ظرفیت واردات چنین حجمی از خودروهای سنگین را ندارد. به همین دلیل من فکر میکنم که ممکن است بنز، ایران خودرو دیزل را تملک کند و ولوو سایپادیزل را. حرفم این است که که ایران را از تولید و داخلی سازی خودرو گریزی نیست.
*با کمک خارجیها میتوانیم نبض خودروسازی منطقه را در دست بگیریم؟
یادتان باشد ایران به لحاظ ژئوپلیتیک باید هاب تولید خودرو در منطقه خاورمیانه باشد، چون بیشتر کشورهای همسایهاش به استثنای ترکیه اساساً ظرفیت تأسیس کارخانه تولید خودرو ندارند. آنها حجم بازارشان آنقدر کوچک است که نمیتوانند خودروساز شوند. بنابراین بازار ایران علاوه بر اینکه خودش یک بازار چند ۱۰ میلیون نفری است، ممکن است ظرفیت آن با احتساب مشتریان منطقه تا ۳۰۰ میلیون نفر نیز بالا برود، البته در یک خاورمیانه آرام.
*به کشورهای منطقه اشاره کردید؛ ترکیه امسال بالاخره از خودرو ملی خود رونمایی کرد و احتمال میرود بازار ایران دیر یا زود میزبان آن شود. آیا ته این ماجرا میتواند این باشد که با ترکیه وارد مشارکت خودرویی شویم؟
خودروی ملی ترکیه اگر به ایران بیاید و مورد استقبال قرار گیرد، به یک شبکه خدمات فروش عظیم نیاز دارد و شاید باید دو میلیارد دلار برایش هزینه کنیم تا کارخانه داخلی آن بشود یکی مانند ایران خودرو و سایپا. من احتمال میدهم خودرو ملی ترکیه روزی در ایران تولید خواهد شد. از نظر من، بازار خودرو باید تقسیم بندی داشته باشد، خودرویی که مصرف عمومی دارد باید در داخل تولید شود و خودرویی که مصرف کم دارد باید از خارج بیاید. ما سالهاست که به این نوع تقسیم بازار رسیدهایم و تن دادهایم. این موضوع یک منطق روشن اقتصادی دارد و بهتر است قابل توجه کسانی باشد که فکر میکنند هیچ منطق بر اقتصاد ایران حاکم نیست.
*در کل فکر میکنید خودروسازی ایران توانسته در دوران تحریم و کرونا و بدون شرکای خارجی، نمره قابل قبولی بگیرد؟
بله، اگر فشارهای داخلی و سوءمدیریتها و ملاحظات سیاسی نبود که من سهمش را در مقابل تحریم، ۸۰ به ۲۰ می دانم، خودروسازی ما الان به رکورد تولید قبل از تحریمها رسیده بود. این اتفاق میتوانست با اتکا به توان داخل رخ بدهد. معتقدم اقتصاد ایران هر مساله ای دارد مساله اش اساساً مدیریت داخلی است. من برای تحریمها هرگز نقش تعیینکنندهای قائل نبودم و الان هم نیستم. هنوز هم می گویم ما کل آثار تحریمها و کرونا را به طور کلی در بخش صنعت ایران پشت سر گذاشتیم. آمار را که مرور کنیم متوجه خواهیم شد الان تولیدات و ارزش افزوده بخش صنعتی ایران به رقم سال ۹۶ برگشته است.
نظرات کاربران برای این مطلب فعال نیست